Özlemek Ruhun İlacı mı? | Duygusal Şiir ve Yalnızlık Üzerine

 Bazen ne düşündüğünü bile bilmeden oturursun cama karşı.

Kalbinde hafif bir esinti… Ne rüzgâr ne fırtına.

Sadece “özlemek” diye bir şey vardır içinde.

Belki bir insanı, belki bir anı…

Belki de artık dönmeyecek bir zamanı.

> Kimseye anlatamazsın, çünkü adı yoktur bu duygunun.

Ne mutluluk kadar parlak, ne hüzün kadar ağır…

Ama hissedilir — en sessiz saatlerde, en içe döndüğün anlarda.

> Özlemek aslında bir ilaçtır bazen.

Kalbine neler sığdırdığını hatırlatır.

Bir zamanlar ne kadar derinden hissettiğini,

hâlâ ne kadar canlı olduğunu fısıldar usulca.

> Ve o an anlarsın;

Özlemek sadece bir eksiklik değil…

Aynı zamanda kalbinin hâlâ atabildiği

nin en güzel kanıtıdır.

Bu yazı; özlemek, yalnızlık, içsel ses, kalpten gelen şiirler ve duygusal yazılar sevenler için yazılmıştır.